Vakantiehuisverhuurders in Frankrijk

Frankrijk kent inmiddels vele tienduizenden vakantiehuizen, - châlets en – appartementen in alle soorten en maten. Sommigen worden enkel gebruikt door hun eigenaren (Fransen, maar ook heel veel buitenlanders) en hun familie en kennissen. Veel vakantiehuizen worden echter ook verhuurd aan derden.

Als een eigenaar wat geld wil verdienen met zijn Franse vakantiehuis, dan staan hem verschillende mogelijkheden ter beschikking:

1. Zelf doen. Hij kan een website bouwen, advertenties plaatsen, mogelijke geïnteresseerden te woord staan, zelf een contractje in elkaar knutselen, afspraken maken over de hoogte van de huur, betalingswijzen en –termijnen, borg, etc. Allemaal mogelijk, geheel naar eigen inzicht, binnen de Franse wet.

2. Zelf doen plus. Een eigenaar die zijn eigen vakantiehuis via bovenstaande methode succesvol weet te verhuren hoeft niets van de huuropbrengst af te staan (behalve natuurlijk de belasting over de omzet). Dat is aantrekkelijk. Zo aantrekkelijk dat hij wel eens op het idee zou kunnen komen ook de vakantiehuizen van andere eigenaren te verhuren. Of hij wordt gevraagd door eigenaren van vakantiehuizen in de buurt, om die er ook even bij te doen, nu hij zo leuk en succesvol met de verhuur in de weer is. Klinkt aantrekkelijk, maar dat  is illegaal in Frankrijk, tenzij de eigenaar 'intermédiaire professionnel' is (gediplomeerd makelaar in Frankrijk of ingeschreven als tour-operator). Heel veel eigenaren van Franse vakantiehuizen doen dit in de vorm van een vriendendienst. Als je niet betrapt wordt mag alles en de kans om betrapt te worden is niet zo heel groot, maar het blijft illegaal onder de Franse wet.

3. Zelf doen via een marketingplatform. De eigenaar wil vaak best het contact doen met geïnteresseerden, maar de marketing en de contracten wil hij het liefst uitbesteden (wegens geen tijd of geen marketingervaring). Dat kan. Er zijn verschillende marketingplatforms die aan eigenaren van vakantiehuizen uiteenlopende marketing- en verkoopondersteunende diensten leveren, die de eigenaar veel werk uit handen kan nemen. Dergelijke marketingplatforms hanteren meestel aan abonnement per jaar, soms gecombineerd met een succesfee, maar die kosten zijn over het algemeen vrij laag in vergelijking tot de kosten en moeite die bespaard worden.

4. Via een touroperator. Op de Franse markt zijn enkele hele grote Europese touroperators actief, maar ook heel veel kleintjes. Het systeem is vrij simpel: het vakantiehuis wordt opgenomen in het bestand van de touroperator, die alle verantwoordelijkheid voor marketing, verkoop en contracten voor zijn rekening neemt. Het enige dat de eigenaar hoeft te doen is het vakantiehuis in goede en schone staat te houden en de opbrengst van de verhuur te incasseren. De hele opbrengst? Nou nee, touroperators berekenen een forse prijs voor hun diensten, gebruikelijk tussen 35% en 55% van de huuropbrengst en soms nog wel meer, waar dan ook nog belasting en kosten voor onderhoud en schoonmaken vanaf moeten. In ruil voor weinig zorgen en nauwelijks werk is de opbrengst dan ook vaak nogal mager.

5. Via een lokale verhuurmakelaar. Behalve de verhuur neemt de makelaar ook vaak het sleutelbeheer en coördinatie van de schoonmaak voor zijn rekening. De tarieven liggen meestal lager dan die van een touroperator, dus voor veel eigenaren vana vakantiehuizen is dit een aantrekkelijk alternatief. Nadeel is dat lokale verhuurmakelaars gemiddeld minder succesvol zijn in marketing dan de touroperators, wat vaak resulteert in een hogere netto opbrengst per verhuurde week, maar een lagere netto opbrengst per jaar.

De Franse wet stelt wel enkele belangrijke beperkingen aan toeristische verhuur via een intermédiaire professionnel:
- De lengte van het huurcontract, inclusief eventuele verlengingen mag nooit meer bedragen dan 90 dagen.
- De aanbetaling met niet groter zijn dan 25% van het totaal aan huursom + borg
- Een aanbetaling of borg mag niet eerder dan 6 maanden voor aanvang van de huurperiode worden opgevraagd
- Het restant van de huursom en borg mag niet eerder dan 1 maand voor aanvang van de huurperiode worden opgevraagd
- Een eenduidige beschrijving van de beloning die de intermediair krijgt en wanneer en door wie die wordt betaald, moet ter inzage liggen.

Als je eens een uurtje over het internet struint en naar aanbiedingen van vakantiehuizen kijkt door intermédiaires professionnels, dan zie je hoe vaak deze regels worden overtreden. De DGCCRF (de Franse fraudebestrijdingsdienst) heeft dan ook een nieuwe campagne gelanceerd om deze misstanden tegen te gaan. Huurders van Franse vakantiehuizen kan weinig gebeuren, maar verhuurders kunnen worden aangepakt, ook die eigenaar die als aardigheidje de verhuur van het vakantiehuis van de buurman erbij doet.

Wim van Teeffelen